شیــــل

مفهوم جهانی‌شدن پس از پایان سیطره اتحاد جماهیر شوروی (سابق) بر حدود نیمی‌از این کره خاکی و با بیان پایان تاریخ فوکویاما وارد عرصه ادبیات سیاسی بین‌الملل گردید. به فراخور این مفهوم دو عرصه جدید هم به روی سیاست‌گذاران بین‌المللی باز شد؛ یکی پی بردن به نقش ارتباطات و دیگری انتقال سریع و آسان اطلاعات. از هر دوی این‌ها می‌شد با استفاده از قدرت رسانه، به تنظیم افکار عمومی‌جهانی در راستای منافع گروهی خاصی اقدام کرد. جهان کوچک‌تر می‌شد و در کنارش نظمی‌نوین هم قرار بود که پا به عرصه وجود گذارد.

هم‌زمان با شیوع کرونا تقریبا هر دفعه که برای خریدهای ضروری بیرون می‌رفتم، متوجه می‌شدم به‌طور میانگین زنان بیشتر از مردان از ماسک و دستکش استفاده می‌کنند. گاهی ذهنم را درگیر چرایی‌اش می‌کرد ولی چون جامعه آماری مناسبی نداشتم، نمی‌توانستم نظری را که تنها به‌صورت چشمی‌و آن هم در منطقه‌ای محدود به‌دست آمده، به دیگر افراد و مناطق بسط بدهم.

هم‌زمان با گسترش ویروس کرونا و تشویق و ترغیب مردم به خانه‌نشینی، بسیاری از کتاب‌خانه‌ها، چه دولتی و چه خصوصی، بخشی از کتاب‌هایشان را با تخفیف یا حتی رایگان در اختیار مردم قرار می‌دادند. اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران یکی از همین‌ها بود. در تبلیغش هم آمده بود که بسیاری از این کتاب‌ها برچسب قیمت بالای صدهزار تومان خورده‌اند؛ چیزی که البته با افزایش سرسام‌آور قیمت کتاب، دیگر قیمت بالای صدهزار نظری از سر شگفتی جلب نمی‌کند!

همه‌گیری ویروس کرونا در جهان، بسیاری از کشورها را با بحران جدی اقتصادی مواجه ساخته است. در همین راستا صندوق بین‌المللی پول اعلام کرده است مبلغی به میزان ۵۰ میلیارد دلار به‌منظور جبران خسارات ناشی از این بیماری برای یاری به دولت‌های کم‌درآمد در نظر گرفته است. کریستالینا جورجیوا، رئیس صندوق بین‌المللی پول، اعلام داشته که ١٠‌ میلیارد دلار از این مبلغ با نرخ بهره‌ی صفر در اختیار کم‌درآمدترین کشورها قرار می‌گیرد تا نظام بهداشتی خود را تقویت کرده و از مردم‌شان محافظت کنند؛ بخش دیگری از آن هم صرف نجات کسب‌وکارهایی می‌شود که بیش‌ازهمه تحت‌ تأثیر این ویروس قرار گرفته‌اند.

شرکت بزرگ ادوبی بسیاری از نرم‌افزارها را که برای منظورهایی چون طراحی وب، ساخت لوگو، ویرایش عکس، فیلم، پی‌دی‌اف و دیگر موارد مورد استفاده قرار می‌گیرد، تولید می‌کند. با این حال محصولات ادوبی خرج زیادی را هم بر دوش شما خواهد گذاشت و حتی اگر شما حاضر باشید که این میزان مبلغ را هم از جیب مبارک‌تان خرج کنید (مثلا تحریم هم نباشیم!) ولی چنانچه کاربر سیستم عامل‌های مبتنی بر لینوکس باشید، نمی‌توانید از آن محصولات استفاده کنید. در این یادداشت می‌خواهیم تعدادی از بهترین جایگزین‌های محصولات ادوبی را که برای لینوکس در دسترس هستند و مهم‌تر آن‌که رایگان‌اند، برایتان فراهم کنیم. با ما همراه باشید.

چند روز پیش مطلبی را در ویرگول می‌خواندم که درش به معرفی نرم‌افزارهای ادوبی پرداخته شده بود. با توجه به آنکه پیش‌تر هم در یادداشتی به تجربه‌ی شیرینم از مهاجرت به گنو/لینوکس نوشته بودم، تصمیم گرفتم تا در یادداشتی دیگر به معرفی بهترین جایگزین‌های موجود برای محصولات شرکت معظم ادوبی بپردازم؛

همین اولِ کار باید بگم که حدود یک سال‌واندی میشه که از ویندوز به گنو/لینوکس مهاجرت کردم و از این بابت هم خیلی خوشحالم. درواقع هر بار که درِ لپ‌تاپم رو باز می‌کنم و دکمه‌ی پاورش رو می‌زنم، تو دلم یه خداروشکری هم می‌گم که دیگه نباید از بابت کند بودن، سنگینی و از همه بدتر صدای بالای فن لپ‌تاپ اعصابم خرد بشه! گمونم فن لپ‌تاپ هم از این کارم خیلی خوشحال شده باشه :)

دیروز توافق صلحی میان آمریکا و طالبان در قطر به امضا رسید. در این نشست نمایندگان بیش از سی کشور و سازمان بین‌المللی حضور داشتند ولی هیچ نماینده‌ای از دولت مستقر و قانونی افغانستان در محل نبود. زلمی‌خلیل‌زاد نماینده آمریکا (در طی ۱۸ ماه گفت‌وگوهای میان آمریکا و طالبان) خود از افرادی بود که در حمله ۲۰۰۱ آمریکا به مقرهای طالبان در افغانستان، نقشی پررنگ و مشاوره‌ای برای جورج بوش داشت. ملا عبدالغنی برادر از فرماندهان بلندمرتبه طالبان و رییس دفتر سیاسی این گروه در قطر پس از امضای این توافقنامه ضمن رد مشروعیت دولت افغانستان ابراز داشت که عزم طالبان برای ایجاد حکومتی اسلامی‌همچنان پابرجاست. وی سخنی از اراده و خواست مردم در تعیین سرنوشت خودشان نزد!

می‌گویند احساس آدمی‌در خواب‌هایش عمیق‌تر می‌شود. گویی در خواب، حس‌مان خالص‌تر و عریان‌تر است. در خواب‌هایمان خودِ خودمان می‌شویم؛ نه زاییده‌هایی که روزمرگی‌های زندگی برایمان به همراه داشته.

حال ما این روزها خوب نیست؛ هنوز شیرینی لغو تحریم‌ها و هم‌دلی آحاد مختلف مردم در به کرسی نشاندن این شعار که «به عقب باز نمی‌گردیم» در دو انتخابات مجلس شورای اسلامی‌و ریاست‌جمهوری زیر زبانمان جا خوش نکرده بود که هم در عرصه خارجی و هم در داخل با موانع شدیدی مواجه شدیم. از بد حادثه یا خوب آن! از سال‌ها پیش از انقلاب ۵۷، هر چهار سال یک بار، یک چشم‌مان باید به انتخاب رییس‌جمهور خودمان باشد و چشم دیگر به شخصی که قرار است مستأجر جدید کاخ سفید شود. این بار قرعه به نام دونالد ترامپ افتاد. از روندی که در کمپین انتخاباتی ایشان شروع شده بود می‌شد حدس زد که چه آینده‌ای در انتظار توافق هسته‌ای و لغو تدریجی دیگر تحریم‌ها خواهد بود. شد آنچه نمی‌خواستیم. تحریم‌های قبلی برگشت، توافقات جدید در حوزه‌هایی همچون خرید هواپیما، انرژی و خودرو بر هم خورد، سرمایه‌گذارانی که مایل به سرمایه‌گذاری در ایران بودند نیز یکی یکی چمدان‌هایشان را بستند و عطای ایران را به لقای واشنگتن بخشیدند! ما ماندیم و غمی‌کهنه؛ تحریم و باز هم تحریم.